Ҳазрат Масийҳи Мавъуд (алайҳиссалом) эркакларга насиҳат қила туриб, бундай деб марҳамат қиладилар:
«Эркак киши ўз хонадони имоми бўлади. Бас, агар у киши ёмон таъсир кўрсатса, унда нақадар ёмон натижа пайдо бўлиши мумкин. Эркак киши ўз куч-қувватларидан ўз ўрнида ва жоиз бўлган жойда фойдаланиши лозим. Масалан, ғазабланиш деган бир қувват бор. У ўз мувозанатини йўқотганида, жинниликка етаклайди. Жиннилик ва унинг ўртасида озгина фарқ бор. Ғазаб отига минган одамдан ҳикмат булоғи тортиб олинади. Балки, бирор-бир мухолиф киши бўлса-да, у билан ҳам ғазабланиб гаплашмасин».
(Малфузот, 5-том, 208-бет, 1984-йил нашри)
Ҳазрат Масийҳи Мавъуд (алайҳиссалом) шундай деб марҳамат қиладилар:
«Билиб қўйингларки, қаттиққўллик қиладиган ва ғазабланадиган одам оғзидан маърифат ва ҳикмат сўзлари ҳеч ҳам чиқмайди. Ўз қаршисида турган одам олдида дарров аччиқланиб, ғазаб отига миниб оладиган одам юраги ҳикмат сўзларидан маҳрум этилади. Бадзабон ва жиловсиз одамнинг лаблари ҳикматлар булоғидан бенасиб ва маҳрум қилинади. Ғазаб ва ҳикмат иккови ўзаро (бир жойда) жамлана олмайди. Ғазаб отига минган одамнинг ақли калта ва фаҳми ўтмас бўлади. Унга ҳеч бир майдонда ғалаба ва нусрат берилмайди. Ғазаб – ярим жинниликдир, у кучайганида, тўлиқ жинниликкка айланиши мумкин».
(Малфузот, 5-том, 126-127-бетлар, 1984-йил нашри)