Hazrat Mirza Nasir Ahmad (ra)

 

Jako Khilāfat ofiarował Wspólnocie wspaniałe przywództwo i przewodnictwo kiedy państwo Pakistan uznało Wspólnotę za nie-muzułmanów.

Hazrat Mirza Nasir Ahmad (ra) (1909 – 1982 )

Khalifatul Masih III, ( 1965 -1982 )

Trzeci Następca Obiecanego Mesjasza (as)

 

Okres ​​Khilāfat: 8 listopada 1965 – 9 czerwiec 1982

 

Jego Wczesne Życie

Hazrat Mirza Nasir Ahmad (ra) urodził się 16 listopada 1909 roku. Jego narodziny zostały przepowiedziane przez Boga Wszechmogącego w objawieniu Obiecanego Mesjasza (as):

 

Dam ci chłopca, który będzie twoim wnukiem.

(Haqiiqatul Łahi, str. 95)

Podobnie, Bóg Wszechmogący powiedział jego ojcu, Hazrat Khalifatul Masih II(ra), że zostanie mu dany syn:

 

Który będzie ,,Nasir’’ lub Pomocnik Religii

(Tariikh-e-Ahmadiyyat-iv, str. 320)

 

Wykształcenie

Hazrat Mirza Nasir Ahmad (ra) stał się Hafiz w wieku trzynastu lat, kiedy to ukończył uczenia się na pamięć Koranu. W czerwcu 1929 roku uzyskał stopień Maulvi Faadil ( Naukowiec Religijny) na Uniwersytecie Pendżab (Indie). W 1934 ukończył Rządowym College w Lahore, Indie.

Ożenił się w roku 1934. Miesiąc później opuścił Qadian i udał się do Anglii na studia wyższe. W listopadzie 1938 roku, powrócił do Qadian po uzyskaniu tytułu Magistra na Uniwersytecie w Oxfordzie.

 

Jego Posługa dla Dżama‘at

Wkrótce po jego powrocie ze studiów, Hazrat Mirza Nasir Ahmad (ra) rozpoczął posługę, najpierw jako profesor, a potem, w latach 1939-1944 jako Dyrektor Dżaami‘ah Ahmadiyya[Uniwersytet kształcący misjonarzy Ahmadiyya] w Qadian.  Od maja 1944 do listopada 1965  (t.j. do czasu jego wyborów na Khilāfat), służył jako Dyrektor  Ta‘liimul Islam College w Rabłah, Pakistan.

Służył również, w latach 1939-1949, jako Sadr Mażlis Khuddamul Ahmadiyya. Od roku 1939, kiedy to Hazrat Khalifatul Masih II (ra) sam pokierował Mażlis Khuddamul Ahmadiyya jako jej przewodniczący, Hazrat Mirza Nasir Ahmad (ra) działał jako Nai‘b Sadr aż do listopada 1954 roku. W tym samym roku został mianowany Sadr Mażlis Ansarullah. Od czerwca 1948 roku do czerwca 1950 roku, grał ważną role w Siłach Batalionu Furqaan, ochotniczej sile Ahmadi, oddanej do dyspozycji Rządowi Pakistanu dla sprawy Muzułmanów w  Kaszmirze. W maju 1955 roku został mianowany przez Hazrat Khalifatul Masih II (ra) Sadr (Przewodniczącym) Sadr Andżuman Ahmadiyya ( główne ciało administracyjne Dżama‘at).

 

Jego ​​Khilāfat ( 8 luty 1965 – 9 czerwca 1982)

Kiedy Hazrat Khalifatul Masih II (ra) zmarł w Rabłah w Pakistanie 8 listopada 1965 roku, Hazrat Mirza Nasir Ahmad (ra) został wybrany Khalifatul Masih III przez Mażlis Intikhab ​​Khilāfat [Kolegium powołone dla Wyboru Khilāfat], które to zostało ustanowione przez  Hazrat Khalifatul Masih II (ra). Po elekcji, około pięciu tysięcy obecnych na wyborach Ahmadi złożyło na jego ręce przysięgę Bai‘at.

Oto kilka z osiągnięć jego 17-letniego ​​Khilāfat:

 

Fundacja Fadl-e-‘Umar ( 21 grudnia, 1965)

 Hazrat Khalifatul Masih III (ra) ustanowił ten plan dla pamięci o Hazrat Fadl-e-‘Umar, Hazrat Khalifatul Masih II (ra). Dżama‘at wniosło wkład w wysokości 5,2 miliona rupii, które znacznie przekroczyło planowany wstępnie przez Hudhur cel 2,5 miliona rupii.

Fundusze te wydawane był na cele propagujące działania, które leżały w zakresie specjalnego zainteresowania Hazrat Khalifatul Masih II (ra): na polu prac badawczych, edukacji, pracy misjonarskiej i ekonomicznego dobrobytu Dżama‘at. Dzięki temu planowi została założona w Rabłah nowoczesna biblioteka nazwana Biblioteką Fadl-e-‘Umar.

 

Plan Nusrat Jehan (12 czerwca, 1970)

W trakcie jego wizyty( 4 kwietnia-8 czerwca, 1970 roku) do siedmiu krajów zachodniej Afryki, został ogłoszony przez Hudhura Plan Nusrat Jehan. Nazwany został tak po Hazrat Ummul Mu’miniin, Sajjidah Nusrat Jehan (ra), żonie Obiecanego Mesjasza (as).

W ramach tego planu, Hudhur apelował o powstaniu funduszu 100 000 funtów szterlingów oraz zorganizowania wielkiej grupy ochotników z pośród nauczycieli i lekarzy aby założyć pewną liczbę szpitali i szkół w zachodniej Afryce, tylko i wyłącznie w celu służenia ludzkości i bez żadnego motywu korzyści.

Dżama‘at odpowiedziało na apel Hudhura w bezprzykładny sposób i w krótkim czasie zostało założonych w zachodniej Afryce 17 centrów medycznych i 15 szkół średnich.

 

Plan dla Jubileuszu Stulecia

Hazrat Khalifatul Masih III (ra) ogłosił ten wielki plan w ostatnim dniu Dżelsa Salana w roku 1973. Powodem tego było nie tylko stu-lecie istnienia Muzułmańskiej Wspólnoty Ahmadiyya, którego data przypadała na 23 marca 1989 roku, ale również plan zintensyfikowania programu jaki powinien być powzięty w czasie następnego stulecia dla szerzenia islamu.

 

W ramach tego planu, Hudhur zaapelował o powstanie funduszu 25 milionów rupii w ciągu szesnastu lat (1974-1989) aby rozwinąć projekt misji zagranicznych i tłumaczenia Koranu, instalacji pras drukarskich oraz systemów transmisji.

 

Dzięki Łasce Wszechmogącego Boga, Dżama‘at z ponad pięćdziesięciu czterech krajów uczestniczyło w tym wielkim planie, które w połączeniu z innymi planami zaowocowało budową meczetu w Berg w Szwecji, kolejnego w Oslo w Norwegii. Zostało otwartych dodatkowo pięć nowych centrów Dżama‘at w Wielkiej Brytanii.

 

Kilka Innych Osiągnięć

Hazrat Khalifatul Masih III (ra) ogłosił w dniu 12 marca 1966 roku, plan  Łaqf-e-‘Aarzi. W ramach tego planu każdy muzułmanin Ahmadi powinien spędzić przynajmniej dwa tygodnie w zaplanowanym miejscu, na swój własny koszt, nauczając Koranu i udzielając religijnego szkolenia lokalnym Ahmadi.

Ustanowił Mażlis Moosiyaan/Moosiyyat 5 sierpnia 1966 roku. Inaugurował Bibliotekę ​​Khilāfat w Rabłah w dniu 3 października, 1971 roku oraz  Masżid Al-Aqsaa, w Rabłah, w dniu 31 marca 1972 roku.

Położył kamień węgielny pod Mazżid Baszarat [Meczeta Baszarat] w Hiszpanii w dniu 9 października, 1980 roku.  Przy tej okazji ogłosił motto islamu:

 

„Miłość dla Wszystkich, Nienawiść dla Nikogo”

 

Przemoc wobec Ahmadi (1974)

Wraz z atakiem, w dniu 29 maja 1974 roku, studentów Nishtar College na stację kolejową w Rabłah, wybuchła brutalna przemoc wobec Ahmadi w całym Pakistanie. Było to wspierane przez ówczesny rząd Pakistanu, na którego czele stał premier Zulfaqar Ali Brutto.

Domy należące do Ahmadi zostały splądrowane i spalone.  W czasie tych aktów przemocy pewna liczba Ahmadi została zabita. Członkowie wspólnoty poddani zostali społecznemu bojkotowi, a wielu wysoko postawionych urzędników cywilnych i wojskowych Ahmadi zostało siłą zmuszonych do przejścia na emeryturę. W czasie tego krytycznego okresu, Ahmadi, pod kierownictwem Hazrat Khalifatul Masih III (ra), stawiło czoła wszystkim trudnościom z wielką cierpliwością, wytrzymałością i modlitwami. W końcu w dniu 7 września 1974 roku, Narodowe Zgromadzenie Pakistanu uchwaliło poprawkę do Konstytucji, ogłaszającą, że Ahmadi w Pakistanie uznani są za nie-muzułmanów.

W oczach Boga było to z pewnością akt ciężkiego naruszenia. W konsekwencji, premier Zulfaqar Ali Brutto spotkał się z poniżającym końcem, kiedy został w późniejszym czasie usunięty ze stanowiska, uwięziony i następnie powieszony w dniu 4 lipca, 1979 roku.

 

Jego Choroba i Śmierć (9 czerwca, 1982)

Hazrat Khalifatul Masih III(ra) wygłosił swoje ostatnie Kazanie Piątkowe w dniu 21 maja 1982 roku. 23 maja opuścił Rabłah udając się do Islamabadu, gdzie 26 maja został zabrany chory do Qadian i odszedł 9 czerwca 1982 roku o godzi. 12:45.

Hazrat Mirza Tahir Ahmad (ra), nowo wybrany Khalifatul Masih IV,  w dniu 10 czerwca 1982 roku, poprowadził jego Modlitwę Dżanaza (Pogrzebową) w Rabłah wraz z blisko 100 000 uczestnikami. Został pochowany w Bahiszti Maqbarah, Rabłah, Pakistan.

W trakcie siedemnastu lat  jego ​​Khilāfat, Hazrat Khalifatul Masih III (ra) wraz z jego wyjątkową umiejętnością zarządzania i wyjątkowymi planami o dalekosiężnych korzyściach, udało się mu z pewnością wielce wzmocnić i rozwinąć Dżama‘at.