- مِنَ الَّذِیۡنَ ہَادُوۡا یُحَرِّفُوۡنَ الۡکَلِمَ عَنۡ مَّوَاضِعِہٖ وَ یَقُوۡلُوۡنَ سَمِعۡنَا وَ عَصَیۡنَا وَ اسۡمَعۡ غَیۡرَ مُسۡمَعٍ وَّ رَاعِنَا لَـیًّۢا بِاَلۡسِنَتِہِمۡ وَ طَعۡنًا فِی الدِّیۡنِ ؕ وَ لَوۡ اَنَّہُمۡ قَالُوۡا سَمِعۡنَا وَ اَطَعۡنَا وَ اسۡمَعۡ وَ انۡظُرۡنَا لَکَانَ خَیۡرًا لَّہُمۡ وَ اَقۡوَمَ ۙ وَ لٰکِنۡ لَّعَنَہُمُ اللّٰہُ بِکُفۡرِہِمۡ فَلَا یُؤۡمِنُوۡنَ اِلَّا قَلِیۡلًا ﴿۴۷﴾4 : 47 Жөөттөрдүн арасында айрымдары бар, алар сөздөрдү түпкү ордунан өзгөртүп коюшат жана алар: «Биз уктук жана баш тарттык, сен ук, сага эч нерсе угулбасын», - дешет; ошондой эле алар өз тилдерин буруп, динди мазактап: «Рааъинаа», - дешет. Эгер алар: «Биз уктук жана моюн сундук, ошондой эле сен ук жана бизге жылуу назар сал», - дегендеринде, бул алар үчүн жакшыраак жана абдан бекем (сөз) болмок. Бирок, Алла алардын каапырлыгы себептүү аларга каргыш жиберди. Ошондуктан, алар эң аз ыйман келтиришет.