- وَ سۡـَٔلۡہُمۡ عَنِ الۡقَرۡیَۃِ الَّتِیۡ کَانَتۡ حَاضِرَۃَ الۡبَحۡرِ ۘ اِذۡ یَعۡدُوۡنَ فِی السَّبۡتِ اِذۡ تَاۡتِیۡہِمۡ حِیۡتَانُہُمۡ یَوۡمَ سَبۡتِہِمۡ شُرَّعًا وَّ یَوۡمَ لَا یَسۡبِتُوۡنَ ۙ لَا تَاۡتِیۡہِمۡ ۚۛ کَذٰلِکَ ۚۛ نَبۡلُوۡہُمۡ بِمَا کَانُوۡا یَفۡسُقُوۡنَ ﴿۱۶۴﴾7 : 164 Pyeti rreth qytetit që gjendej në breg të detit. Kur ata (pra, banorët e qytetit) e tepronin në lidhje me sabatin; kur peshqit e tyre u vinin tufa-tufa ditën e sabatit të tyre, dhe ditën kur ata nuk e bënin sabatin, nuk u vinin. Kështu i sprovonim, sepse ata tregoheshin të pabindshëm.