- وَ اِذَا مَسَّ الۡاِنۡسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّہٗ مُنِیۡبًا اِلَیۡہِ ثُمَّ اِذَا خَوَّلَہٗ نِعۡمَۃً مِّنۡہُ نَسِیَ مَا کَانَ یَدۡعُوۡۤا اِلَیۡہِ مِنۡ قَبۡلُ وَ جَعَلَ لِلّٰہِ اَنۡدَادًا لِّیُضِلَّ عَنۡ سَبِیۡلِہٖ ؕ قُلۡ تَمَتَّعۡ بِکُفۡرِکَ قَلِیۡلًا ٭ۖ اِنَّکَ مِنۡ اَصۡحٰبِ النَّارِ ﴿۹﴾39 : 9 Dhe kur njeriun e prek ndonjë shqetësim, ai i lutet Zotit të tij duke anuar nga Ai. Më pas, kur (Zoti) i dhuron ndonjë mëshirë prej Vetes, ai e harron për çfarë i ishte lutur Atij deri më parë dhe fillon të bëjë ortakë për Allahun, që ata ta largojnë atë nga rruga e Tij. Thuaj: Përfito pak me mohimin tënd; ti, sigurisht që je nga banorët e zjarrit.