- فَلَمَّا قَضَیۡنَا عَلَیۡہِ الۡمَوۡتَ مَا دَلَّہُمۡ عَلٰی مَوۡتِہٖۤ اِلَّا دَآبَّۃُ الۡاَرۡضِ تَاۡکُلُ مِنۡسَاَتَہٗ ۚ فَلَمَّا خَرَّ تَبَیَّنَتِ الۡجِنُّ اَنۡ لَّوۡ کَانُوۡا یَعۡلَمُوۡنَ الۡغَیۡبَ مَا لَبِثُوۡا فِی الۡعَذَابِ الۡمُہِیۡنِ ﴿ؕ۱۵﴾34 : 15 Kur ia dekretuam vdekjen (Sulejmanit), asgjë nuk e bëri të dallonte vdekjen e tij, përveç një krimbi tokësor (pra, djali i tij i padenjë), që po hante shkopin (domethënë mbretërinë) e tij. E kur u rrëzua (mbretëria e tij), xhindët (pra, popujt e fuqishëm malësorë) e kuptuan se po të dinin të padukshmen, nuk do të mbeteshin në ndëshkimin poshtërues.