Ky ajet pohon kategorikisht edhe vdekjen e Hazret Isait ^a.s., siç tha se Muhammedi nuk ishte më shumë se një i Dërguar i Allahut dhe të gjithë të Dërguarit para tij kanë vdekur. Në arabisht, fjala arabe khala d.m.th. kaloi në një kontekst si ky, nuk ka kuptimin e kalimit në rrugë, por e ka kuptimin e vdekjes, pra, kaloi në botën tjetër. Prandaj, nëse Hazret Isai ^a.s. ishte i Dërguar i Zotit, patjetër që ka vdekur. Konsensusi i parë i sahabëve të Profetit Muhammed ^s.a.v.s. gjithashtu ishte për vdekjen e të gjithë Profetëve të mëparshëm. Ditën kur ndërroi jetë Profeti ^s.a.v.s., shumë sahabë, nga pikëllimi i thellë, e humbën kontrollin. Hazret Omeri ^r.a. thoshte – Kushdo që thotë se i Dërguari i Allahut ka vdekur, unë do t’ia pres kokën! Vetëm kur erdhi Hazret Ebu Bekri ^r.a., i qetësoi sahabët duke lexuar pikërisht këtë ajet të Kuranit, për të provuar se si të gjithë profetët, edhe i Dërguari i Allahut ka ndërruar jetë (Buhari, nr. 4452). Atëherë edhe Omeri ^r.a., edhe sahabët e tjerë u bindën. Asnjë sahab atë ditë nuk e kundërshtoi Ebu Bekrin ^r.a. duke thënë – Jo, e ke gabim; Isai ^a.s. është i gjallë akoma!, – edhe pse ai ishte Profeti më i fundit para Profetit Muhammed ^s.a.v.s.. Lexoni edhe 5:76.