- وَ لَمَّا وَرَدَ مَآءَ مَدۡیَنَ وَجَدَ عَلَیۡہِ اُمَّۃً مِّنَ النَّاسِ یَسۡقُوۡنَ ۬۫ وَ وَجَدَ مِنۡ دُوۡنِہِمُ امۡرَاَتَیۡنِ تَذُوۡدٰنِ ۚ قَالَ مَا خَطۡبُکُمَا ؕ قَالَتَا لَا نَسۡقِیۡ حَتّٰی یُصۡدِرَ الرِّعَآءُ ٜ وَ اَبُوۡنَا شَیۡخٌ کَبِیۡرٌ ﴿۲۴﴾28 : 24 E kur arriti te një (burim) uji të Medjenit, atje pa një grup njerëzish që po u jepnin ujë (bagëtive të tyre), dhe, pak më larg tyre, gjeti edhe dy gra që po mbanin larg bagëtitë e veta. U tha (grave): Çfarë ka ngjarë me ju? Ato thanë: “Nuk u japim dot ujë, derisa të largohen barinjtë; babai ynë është shumë i moshuar.”