- اَلَمۡ تَرَ اِلَی الۡمَلَاِ مِنۡۢ بَنِیۡۤ اِسۡرَآءِیۡلَ مِنۡۢ بَعۡدِ مُوۡسٰی ۘ اِذۡ قَالُوۡا لِنَبِیٍّ لَّہُمُ ابۡعَثۡ لَنَا مَلِکًا نُّقَاتِلۡ فِیۡ سَبِیۡلِ اللّٰہِ ؕ قَالَ ہَلۡ عَسَیۡتُمۡ اِنۡ کُتِبَ عَلَیۡکُمُ الۡقِتَالُ اَلَّا تُقَاتِلُوۡا ؕ قَالُوۡا وَ مَا لَنَاۤ اَلَّا نُقَاتِلَ فِیۡ سَبِیۡلِ اللّٰہِ وَ قَدۡ اُخۡرِجۡنَا مِنۡ دِیَارِنَا وَ اَبۡنَآئِنَا ؕ فَلَمَّا کُتِبَ عَلَیۡہِمُ الۡقِتَالُ تَوَلَّوۡا اِلَّا قَلِیۡلًا مِّنۡہُمۡ ؕ وَ اللّٰہُ عَلِیۡمٌۢ بِالظّٰلِمِیۡنَ ﴿۲۴۷﴾2 : 247 A nuk e ke parë gjendjen e parisë së bijve të Izraelit pas Musait?! Kur ata i thanë një Profeti të tyre: “Na cakto një mbret që të luftojmë në rrugën e Allahut”. Ai tha: “Në mos ndodhtë që juve t’ju obligohet lufta e të mos luftoni!” Ata thanë: “E çfarë kemi ne që të mos luftojmë në rrugën e Allahut, ndërkohë jemi dëbuar nga shtëpitë tona dhe na janë ndarë edhe fëmijët?!” Por kur atyre iu obligua lufta, ata u kthyen mbrapsht, përveç disave prej tyre. Allahu i njeh mirë të padrejtët.