-
اَلَمۡ یَاۡتِکُمۡ نَبَؤُا الَّذِیۡنَ مِنۡ قَبۡلِکُمۡ قَوۡمِ نُوۡحٍ وَّ عَادٍ وَّ ثَمُوۡدَ ۬ؕۛ وَ الَّذِیۡنَ مِنۡۢ بَعۡدِہِمۡ ؕۛ لَا یَعۡلَمُہُمۡ اِلَّا اللّٰہُ ؕ جَآءَتۡہُمۡ رُسُلُہُمۡ بِالۡبَیِّنٰتِ فَرَدُّوۡۤا اَیۡدِیَہُمۡ فِیۡۤ اَفۡوَاہِہِمۡ وَ قَالُوۡۤا اِنَّا کَفَرۡنَا بِمَاۤ اُرۡسِلۡتُمۡ بِہٖ وَ اِنَّا لَفِیۡ شَکٍّ مِّمَّا تَدۡعُوۡنَنَاۤ اِلَیۡہِ مُرِیۡبٍ ﴿۱۰﴾14 : 10 A nuk ju ka ardhur lajmi i atyre që ishin para jush (pra, lajmi) i popullit të Nuhut, i adëve dhe i themudëve dhe i atyre që (erdhën) më pas?! Ata nuk i di ndokush, përveç Allahut. Të dërguarit e tyre u erdhën me shenjat, atëherë (nga mendjemadhësia) ata i vendosën duart në gojët e veta dhe thanë: “Ne e kemi mohuar atë që na sollët dhe ne jemi në një dyshim shqetësues për atë, drejt së cilës ju na thirrni.”